همشهری آنلاین- مریم باقرپور: قرارمان در منزلش در یکی از کوچههای تنگ و باریک محله طرشت پایتخت است؛ جایی که این روزها از انباریاش برای ساخت وسایل کوچک و تزیینی برای خود و خانوادهاش استفاده میکند. برای همین به هر گوشهای از خانه که نگاه میکنید از میز عسلی و مبلمان و تختخواب تا گلدانها و شاخههای گل، و نمادهای حیوانات و اشیاء را میبینید که هر یک نشان از هنرش دارد؛ هنری که با آن فلز سخت در دستان کهنهآهنگر پایتخت شکل میگیرد و خاطرات طراحی و ساخت نمادهایی از جمله دهقان فداکار پل هیر، سازه پل ستارخان منطقه۲ در دهه۵۰، مشعل گازی ساختمانی در میرداماد، سازههای برج شاهنامه فردوسی و ساختمانهای خاص و آسانسور ساختمان ریاستجمهوری را زنده میکند. «رضا محمدی»، آهنگر کهنهکار پایتخت است که به قول خودش آهن در دستانش نرم شده و به هر حالتی درمیآید و آثاری را خلق میکند که توجه خارجیها را هم به خود جلب کرده است.
بیش از ۷دهه تجربه کار آهنگری دارد اما بارها برایش پیش آمده که پتک آهنی از زیر دستان هنرمندش در برود و روی انگشتانش فرود آید. برای همین دستانش پینه بستهاند و در انگشتانش جای سالم دیده نمیشود. اما با ذوق و شوق از آهنگری و آثاری که در این سالها خلق کرده نام میبرد.
کد خبر 753632
نظر شما